Carmen Amaya

Od zawsze wiedziałam, że umiejscowię akcję Siostry Księżyca w Hiszpanii. Wiedziałam też, że flamenco będzie odgrywało kluczową rolę w historii Tiggy.

Carmen Amaya była jedną z najsławniejszych i pełnych pasji tancerek swojego pokolenia. Była gitano, hiszpańską Cyganką, i zdecydowałam się wzorować moją fikcyjną bohaterkę, Lucíę Amaye-Albaycín, właśnie na niej. Wykorzystałam kochanka Amayi, Agustína Castellóna, znanego jako ‘Sabicas’, jako inspirację dla postaci Meñique.

Carmen urodziła się w biednej cygańskiej rodzinie w 1913 roku w Barcelonie. W późniejszych latach swojego życia twierdziła, że urodziła się w Siedmiu Świętych Jaskiniach Sacromonte w Granadzie, sercu kultury flamenco.

Carmen nauczyła się tańczyć od swojej matki, Micaeli, i swojej cioci, Juany la Faraony (która także pojawia się w Siostrze Księżyca.) Jej ojciec był słynnym gitarzystą, znanym jako ‘El Chino,’ i to on zachęcał ją by zaczęła tańczyć w wieku czterech lat. Jej sława szybko rosła, aż została okrzykniętą ‘La Capitana’ (Kapitanką, naszą Liderką) przez swoich fanów.

Gdy Carmen miała dziesięć lat, poznała wielka miłość swojego życia, ‘Sabicasa.’ Gdy po raz pierwszy zobaczył tańczącą Carmen, był zauroczony: „Wyglądała jak coś nieziemskiego… Nigdy nie widziałem, by ktoś tańczył tak jak ona. Nie mam pojęcia, jak to robiłam, po prostu nie wiem!”

Sabicas i Carmen nagrywali razem albumy – znana ze swojego tańca Carmen miała też przepiękny głos.

Carmen była drobna, miała zaledwie 148cm wzrostu, ale miała silne, sprężyste ciało. Choć miała stopy dziecka, jej kroki były tak mocne, że raz połamała deski sceny. Taniec Carmen był wyjątkowy, hipnotyzujący i oszałamiający – była wcieleniem ‘duende,’ duszy flamenco.

Fortuna Carmen rosła, gdy ta podróżowała po Europie ze swoim cuardo – zespołem muzyków, piosenkarzy i tancerzy.

W 1936 roku, Carmen występowała z zespołem w Madrycie, gdy nacjonaliści próbowali przejąć kontrolę nad miastem i wybuchła wojna domowa w Hiszpanii. Istnieje kilka wersji tego, jak udało im się uciec do Portugalii i zaadaptowałam jedną z nich w Siostrze Księżyca.

Przez całą swoją karierę, Carmen była krytykowana za noszenie spodni – gdy tańczyła, dawały jej więcej swobody i ukazywały jej nadzwyczajną pracę nóg.

Po podbiciu Ameryki Południowej, Carmen zwróciła się w stronę Stanów Zjednoczonych, gdzie jej największa rywalka, tancerka La Argentinita, zyskała sławę. Ciągłe podróżowanie i spędzanie czasu ze sobą ochłodziło relację Carmen z Sabicasem. Choć chciała zostać jego żoną, on nigdy jej się nie oświadczył. W Meksyku pokłócili się na scenie i Carmen zeszła z niej w połowie występu. W 1945 roku Sabicas ją zostawił i zamieszkał w Meksyku.

W 1950 roku Carmen wróciła do Hiszpanii, gdzie wyszła za payo (nie-Cygańskiego) gitarzystę, Juana Antonio Agüero. Dalej podróżowała po świecie, wydawała albumy i grała w filmach, paląc kilka paczek papierosów dziennie i prawie nic nie jedząc (poza uwielbianymi przez nią sardynkami.)

Carmen z mężem, Juanem Antonio Agüero.

Plakat jednego z filmów Carmen, ‘Los Tarantos,’ 1963. Carmen nigdy nie zdążyła zobaczyć go na ekranie przed swoją śmiercią.

W 1963 roku, straciła przytomność na scenie w Meksyku. Juan Antonio namówił ją do powrotu do Hiszpanii, gdzie zdiagnozowano u niej niewydolność nerki. Kilka miesięcy później zmarła trzymając dłoń Juana Antonio w swoim domu w miasteczku Bagur. Ogłoszono żałobę narodową, a tysiące ludzi odbyło pielgrzymki do miejsca, w którym zmarła tancerka.

Prawdziwe historie, które posłużyły autorce za inspirację.