Beatrix Potter była jedną z czołowych brytyjskich autorek piszących książki dla dzieci. Największą popularność przyniosła jej opowieść o Piotrusiu Króliku, która wciąż oczarowuje dzieci na całym świecie. Potter była niezwykle wszechstronną kobietą, która – mimo rygorystycznego wychowania w domu w typowo wiktoriańskim stylu – stała się nie tylko pisarką i ilustratorką, ale także przyrodniczką działającą na rzecz ochrony przyrody, rolniczką oraz kobietą biznesu. Beatrix była szalenie inspirującą kobietą, dlatego ogromną radość sprawiało mi pisanie o niej jako o sąsiadce i bliskiej przyjaciółce wykreowanej przeze mnie bohaterki, czyli występującej w „Siostrze cienia” Flory. Największym osiągnięciem Beatrix były jej działania na rzecz ochrony krajobrazu Krainy Jezior. Dość wspomnieć, że wykupiła kilka farm, nie chcąc dopuścić do zmian krajobrazu wskutek planowanej zabudowy terenu. Posiadane ziemie przekazała w darze organizacji National Trust for Places of Historic Interest or Natural Beauty, zajmującej się ochroną zabytków i przyrody w Anglii, Walii i Irlandii Północnej.

Beatrix urodziła się 28 lipca 1866 roku w South Kensington w Londynie w należącej do klasy wyższej, zamożnej rodzinie. Jako dziecko dużo czasu spędzała, wymyślając bohaterów i zgłębiając tajniki otaczającego ją świata. Szczególnie wiele uwagi poświęcała krajobrazom Szkocji i angielskiej Krainy Jezior, gdzie często wraz z rodzicami i młodszym bratem jeździła na wakacje. Od 15. do 30. roku życia prowadziła dziennik. Pisała go bardzo małymi literami i specjalnym szyfrem, który udało się odczytać dopiero w 1958 roku, czemu zawdzięczamy fakt, że dzienniki doczekały się publikacji.

Swoim zdolnościom artystycznym Beatrix zawdzięczała zdobycie dyplomu muzeum w South Kensington. Wychowywana przez guwernantki, a także wiele czasu poświęcająca samodzielnej nauce młoda panna Potter była sfrustrowana ścisłymi zasadami obowiązującymi w świecie sztuki. Wielokrotnie podejmowała próby publikowania w czasopismach naukowych skomplikowanych rysunków mykologicznych własnego autorstwa. Zawsze jednak środowisko naukowe je odrzucało ze względu na płeć ich autorki. Prace Beatrix zostały przyjęte dopiero w 1897 roku, gdy przedstawiła je mającemu swoją siedzibę w Londynie Towarzystwu Linneuszowskiemu.

Jak przystało na miłośniczkę zwierząt jako dwudziestokilkuletnia kobieta Beatrix kupiła królika, którego nazwała Benjamin Bouncer. W wolnym czasie często szkicowała jego podobizny. Jej kolejny królik dostał imię Piotruś.

Historię Piotrusia Królika Beatrix po raz pierwszy spisała w liście adresowanym do młodego chłopca, Noela, syna jej dawnej guwernantki, gdy ten zmagał się z chorobą. Do Piotrusia Królika wkrótce dołączyli kolejni bohaterowie: Flopsy, Mopsy i Cottontail. W 1901 roku Beatrix naniosła na wymyśloną przez siebie opowieść konieczne poprawki i ofiarowała ją w prezencie swoim bliskim – rodzinie i przyjaciołom.

Aż wreszcie książka zwróciła uwagę małego londyńskiego wydawnictwa Frederick Warne & Co, które zaproponowało jej publikację. Wydany w 1902 roku „Piotruś Królik” spotkał się z bardzo ciepłym przyjęciem ze strony czytelników. Na fali sukcesu Beatrix napisała jeszcze dwadzieścia cztery kolejne opowieści o zwierzęcych bohaterach, a także kilka innych książek, wszystkie również ukazały się nakładem Frederick Warne & Co.

Wkrótce Beatrix zakochała się w swoim wydawcy, Normanie Warne, który zawsze niestrudzenie wspierał jej literackie wysiłki. Mimo wyraźnego sprzeciwu ze strony rodziców Beatrix i Norman zaręczyli się w 1905 roku. Ich związek nie trwał jednak długo, ponieważ miesiąc później Norman niespodziewanie zmarł na białaczkę. Beatrix trudno było się pogodzić z poniesioną stratą. Do końca życia postanowiła nosić pierścionek zaręczynowy.

Nosząca żałobę po zmarłym narzeczony Potter podjęła decyzję o wyprowadzce do Krainy Jezior, gdzie postanowiła nabyć Hill Top Farm w Near Sawrey, niewielkiej wiosce w pobliżu Esthwaite Water. Tam nauczyła się pracy na roli, a także hodowli owiec rasy Herdwick, które później wygrywały w konkursach na lokalnych wystawach rolniczych. Wiele opowieści powstających w tamtym okresie było bezpośrednio inspirowanych życiem sąsiadów pisarki. Na przykład pisząc książkę „Imbir i Kminek”, wzorowała się na wiejskim sklepiku pana Taylora.

W 1909 roku Beatrix kupiła Castle Cottage Farm w Sawrey, w dalszym ciągu skupiając się na pracy na roli i powiększaniu swoich terenów. W 1913 roku wyszła za mąż za adwokata Williama Heellisa, którego jako nastoletniego chłopca poznała w dzieciństwie podczas wakacji.

Bardzo przedsiębiorcza Beatrix w 1903 roku opatentowała lalkę Piotruś Królik. Dochody ze sprzedaży zabawki w połączeniu z zyskami ze sprzedaży książek uczyniły Potter niezwykle zamożną. W chwili śmierci w 1943 roku w wieku 77 lat była właścicielką 4000 akrów (1618 hektarów) ziemi w Krainie Jezior. Należały do niej liczne wsie, wiejskie domki i hodowla owiec rasy Herdwick.

Do dziś można zwiedzać dom Beatrix w zlokalizowanej w Kumbrii niewielkiej wsi Near Sawrey. Muzeum Hill Top Farm należy do organizacji National Trust.

Beatrix Potter to bardzo ważna postać w historii Wielkiej Brytanii, a jej bajki od lat bawią kolejne pokolenia dzieci – w tym moje własne!