Praca nad „Zaginioną siostrą” była dla mnie bardzo poruszającym doświadczeniem, ponieważ tym razem znaczna część akcji toczy się w kraju, w którym się urodziłam i spędziłam sporą część życia. Nie tylko dowiedziałam się więcej o przeszłości Irlandii, ale też o jej niesamowitym rozwoju na przestrzeni ostatnich 100 lat. Podobnie jak Merry, jestem bardzo dumna z tego, jak wiele osiągnął ten kraj w tak niedługim czasie.
Od lat 20. XX wieku, czasów Nuali, przez lat 50. i 60., w których żyje Merry, aż po wczesne lata dwutysięczne, Irlandia doświadczyła wielu pozytywnych przemian. Miałam przyjemność doświadczyć wielu z nich − jako matka, żona i powieściopisarka.

W „Zaginionej siostrze” skoncentrowałam się na wojnie o niepodległość oraz późniejszej wojnie domowej, która ogarnęła kraj w latach 20. XX wieku. Konflikt, określany przez samych Irlandczyków mianem „Kłopotów”, trwał w Irlandii Północnej przez trzy dekady − od lat 60. do późnych lat 90 XX wieku. Była to nieprzerwana kampania terrorystyczna, prowadzona przez Republikanów, wywołana rosnącą frustracją społeczności katolickiej Irlandii Północnej. W walce republikanów z państwem zginęło 3500 osób, a kolejne tysiące trafiły do więzień.

Tak jak Merry, ze łzami w oczach, oglądałam telewizyjną transmisję z podpisania pokojowego porozumienia wielkopiątkowego w 1998 roku pomiędzy Bertiem Ahernem Taoiseachem (głową rządu) Irlandii a przedstawicielami rządu brytyjskiego. To wydarzenie zapoczątkowało proces pokojowy i zniosło „twardą” granicę oddzielającą Irlandię Północną od Republiki Irlandii, co oznaczało, że ludzie mogli znów swobodnie podróżować między tymi dwoma krajami.

Być może najbardziej doniosłym skutkiem zakończenia konfliktu było ograniczenie wpływów kościoła katolickiego. W czasach mojej młodości nadal istniał podział między wspólnotami katolickimi i protestanckimi, ale to młodsze pokolenie potrafiło pogodzić różne rodzaje wiary, a wspólnoty powoli zaczęły otwierać się na innych.

Słabnąca władza kościoła katolickiego ustąpiła pola prawom kobiet. Do tej pory każda forma antykoncepcji była nielegalna − poprzez doświadczenia moich bohaterek opisuję, jak tragiczny wpływ miały w rzeczywistości te przepisy życie wielu irlandzkich kobiet. Republika Irlandii poszła o krok dalej: referendum w 2018 roku dało Irlandkom prawo do legalnej aborcji. Obywatelki Irlandii zjechały wtedy do ojczyzny z całego świata, by wziąć udział w głosowaniu i odnieść niesamowity sukces. Miejmy nadzieję, że teraz już żadna kobieta nie będzie zmuszana do ryzykowania w ciąży własnym życiem, tak jak to było w przypadku Maggie w „Zaginionej siostrze”.

Przemiany społeczne objęły również aspekt seksualności. W „Zaginionej siostrze” Ambrose zwierza się Merry ze swoich nieodwzajemnionych uczuć, wyraża także, żal, że jego młodość nie przypadła na czasy współczesne, kiedy mógłby swobodnie przyznawać się do swojego homoseksualizmu. W maju 2015 r. Irlandia stała się pierwszym krajem, który w głosowaniu powszechnym zalegalizował małżeństwa osób tej samej płci.

Pisząc to teraz, w 2021 roku, wprost trudno mi uwierzyć, że tak gruntowne przemiany dokonały się na przestrzeni kilku zaledwie lat. Mam nadzieję, że wszystko to, co już się stało, i co jeszcze się wydarzy, doprowadzi ostatecznie Irlandię do całkowitej tolerancji dla wszystkich, którzy tam mieszkają, i że zarówno kraj, jak i ludzie będą mogli swobodnie cieszyć się wolnościami, o które tak ciężko walczyli, a jednocześnie zachowają swój naturalny optymizm, humor i życzliwość.