HERMANNSBURG I ALBERT NAMATJIRA
W „Siostrze Perły” CeCe podążając śladami swojej rodziny trafia do małej osady w centrum Australii: Hermannsburg Mission, niedaleko Alice Springs. Tam poznaje historię, słynnego, ludowego artysty Alberta Namatjira.
Hermannsburg był misją luterańską założoną w 1877 roku przez dwóch pastorów z północnych Niemiec, ale szybko stał się międzykulturową wioską łączącą zarówno kulturę europejską, jak i Arrernte.
Carl Strehlow, jeden z pierwszych tamtejszych pastorów, przetłumaczył Biblię na język Arrernte. Stał się sławnym antropologiem, który zwrócił uwagę Australii na kulturę Arrernte. Jego syn Theodor (Ted), w “Siostrze Perły” pojawia się jako przyjaciel Charliego.
Pastor Albrecht przejął misję w Hermannsburg w 1922 roku, i wraz z Tedem Strehlowem, wspierał Alberta Namatjirę i jego rodaków Aborygenów, min. walczył o ustanowienie większej liczby rdzennych osad.
Jego książka “Pieśni o środkowej Australii” – obecnie niedopracowana i prawie niemożliwa do zniesienia – jest jednym z najpełniejszych zapisów ustnej tradycji Arrerntego.
Albert Namatjira urodził się w Hermannsburgu w 1902 roku. Chociaż został ochrzczony, podtrzymywał swoje duchowe wierzenia w Arrernte i często znikał na parę tygodni wraz ze swymi krewnymi.
Gdy miał siedemnaście lat, uciekł dziewczyną z niższej warstwy społecznej, urodziło im się siedmioro dzieci. Jego żona została ochrzczona i otrzymała imię “Rubina”.
W 1934 roku malarz Rex Battarbee odwiedził misję i wystawił swoje obrazy z serii MacDonnell. Albert niezmiernie zainteresował się sztuką i poprosił Rexa o udzielenie mu lekcji. Talent Alberta wkrótce rozkwitł, a swoją pierwszą wystawę indywidualną miał w grudniu 1938 roku.
Akwarele Alberta oszołomiły i wprowadziły zamęt w australijski świat sztuki. Krytycy nie mogli zrozumieć, dlaczego artysta aborygeński malował w stylu “europejskim”, a nie za pomocą tradycyjnego malowania punktowego.
Albert zainspirował innych młodych Aborygenów do malowania, a następnie założył szkołę Hermannsburg. Jego sława rosła, a w 1954 roku został przedstawiony królowej Elżbiecie i księciu Edynburga – mówi się, że obudził się wcześnie tego dnia, aby ćwiczyć swój łuk przez kilka godzin.
W 1957 r. On i Rubina byli pierwszymi aborygenami, którym przyznano pełne prawa obywatelskie – prawa, których odmówiono wszystkim pozostałym, w tym ich własnym dzieciom, przez kolejną dekadę. Życie Alberta zakończyło się tragicznie. Przez lata cierpiał na problemy z sercem i zmagał się z problemem alkoholowym. W 1958 roku został aresztowany i skazany na ciężką pracę przez sześć miesięcy za dostarczenie rumu współplemieńcowi (co było wówczas niezgodne z prawem australijskim). Został uwięziony, stracił chęć malowania, pogrążając się w głębokiej depresji. Zmarł wkrótce potem.
Albert pozostawił po sobie niesamowity dorobek. Do dziś wielu z jego potomków to artyści.
Wieś Hermannsburg jest obecnie historycznym okręgiem objętym opieką National Trust, dzięki czemu każdy może zwiedzić piękne zachowane budynki, tak jak ja, podczas pisania historii CeCe.
Prawdziwe historie, które posłużyły autorce za inspirację.
