Wykreowana przeze mnie bohaterka, Flora MacNichol, wiedzie spokojne życie w domu położonym w malowniczej Krainie Jezior w północno-zachodniej Anglii. Wkrótce jest zmuszona wyjechać do Londynu, gdzie trafia do domu jednej z najbardziej znanych i szanowanych w społeczeństwie edwardiańskiej Anglii kobiet, Alice Keppel. Flora szybko odkrywa, że Alice jest kochanką króla Edwarda VII, powszechnie znanego jako Bertie (przydomek od imienia Albert). Monarcha często odwiedzał Alice w jej domu na Portman Square. Niejednokrotnie wzbudzająca kontrowersje Alice była kobietą niezwykle towarzyską. Swoją energią zarażała wszystkich wokół. W swoim domu gościła najwybitniejszych polityków i arystokratów tamtego okresu. Ze wszystkich kochanek króla Edwarda zyskała największą popularność.

Urodziła się w 1868 roku w szkockim zamku Duntreath. Na salonach zadebiutowała w 1886 roku, szybko stając się jedną z najpopularniejszych, a także najpiękniejszych w tamtych czasach kobiet. Niezwykłego uroku dodawały jej błękitne oczy, szczupła talia, kasztanowe włosy oraz duże piersi.

Nic więc dziwnego, że o jej rękę ubiegało się wielu mężczyzn. Szczęśliwcem, którego oświadczyny Alice zdecydowała się przyjąć, okazał się służący w armii George Keppel.

W 1897 roku Alice została przedstawiona Bertiemu, ówczesnemu księciu Walii, żonatemu z księżniczką Aleksandrą Duńską. Alice w mgnieniu oka stała się jedną z wielu kochanek króla. Przylgnął do niej nawet pieszczotliwy przydomek „Ulubienica”.

Mimo że na salonach londyńskiej socjety bardzo często plotkowano o romansie Alice i Alberta przyszły król dopiero w lutym 1898 roku zaczął bez skrępowania odwiedzać Alice w jej domu przy Portman Square. 24 stycznia 1901 roku zmarła królowa Wiktoria. Na tronie zasiadł więc Bertie.

W ciągu następnych 9 lat Alice i George byli nieodłączną częścią dworu królewskiego, mieli nawet okazję uczestniczyć w wielu towarzyskich spotkaniach z udziałem monarchy. Główny doradca finansowy króla, sir Ernest Cassel, doradzał Alice w jej inwestycjach, dzięki czemu stała się ona bardzo zamożną kobietą. Alice i jej córki towarzyszyły królowi podczas corocznych wizyt w Biarritz we Francji, gdzie traktowano ją jak królową.

Bertie rzekomo był ojcem dziecka jednej ze swoich kochanek – Lady Susan Vane Tempest. Ich potomek przyszedł na świat w miejscowości Ramsgate pod koniec 1871 roku. Do dziś nieznane są płeć dziecka oraz jego losy po śmierci matki w 1875 roku. Lady Susan Vane Tempest zabrała swój sekret do grobu.

Wkrótce król Edward VII zaczął podupadać na zdrowiu. Ciągłe podjadanie stało się przyczyną otyłości, a palenie cygar poskutkowało zapaleniem oskrzeli. 6 maja 1910 roku król przeszedł dwa zawały, po czym zapadł w śpiączkę. Alice wybłagała u królowej Aleksandry pozwolenie na ostatnią wizytę u ukochanego. Pokazała też małżonce monarchy list, który Bertie napisał do niej w 1902 roku, jako dowód, że król Edward VII życzył sobie obecności kochanki w ostatnich chwilach swojego życia. Świadkowie wydarzeń tamtej dramatycznej nocy twierdzili, że straż pałacowa musiała wyprowadzić rozhisteryzowaną Alice z komnaty króla, który zmarł jeszcze tej samej nocy o 23:45.

Źródła bliskie dworowi królewskiemu podawały, że przed śmiercią król zażądał, by obok jego łóżka sir Ernest Cassel pozostawił dużą sumę pieniędzy. Był to rzekomo ostatni prezent monarchy dla jego ukochanej Alice Keppel. Król sam chciał wręczyć kochance pieniądze, nie zdążył jednak tego zrobić. Ostatecznie pieniądze zostały zwrócone Ernestowi Casselowi przez koniuszego Edwarda VII.

Pod wpływem nacisków ze strony nowego monarchy, Jerzego V, i jego żony Alice wraz z rodziną zrezygnowała z bywania na londyńskich salonach na rzecz licznych podróży po świecie. W ciągu dwóch lat zwiedziła Włochy, Algierię, Cejlon, Daleki Wschód oraz Chiny. W 1912 roku Keppelowie wrócili do Londynu, gdzie podczas pierwszej wojny światowej organizowali przyjęcia oraz weekendowe spotkania, w których uczestniczyło wielu dyplomatów, polityków i korespondentów.

W 1927 roku przeprowadzili się do Florencji, gdzie mieszkali do końca życia, do Wielkiej Brytanii wracając wyłącznie na czas trwania drugiej wojny światowej. Gdy król Edward VIII ogłosił swoją abdykację, Alice rzekomo stwierdziła, że w jej czasach wszystko było łatwiejsze. Powodem rezygnacji króla z tronu była chęć poślubienia rozwódki – Amerykanki Wallis Simpson. Alice zmarła 11 września 1947 roku. Pochowano ją w pobliżu miejsca jej zamieszkania na florenckim cmentarzu Cimitero Evangelico degli Allori.

Życie Alice było odzwierciedleniem postępowania społeczeństwa edwardiańskiego – Keppel w pełni korzystała z uroków życia, czerpiąc przyjemność z wykwintnych dań, pysznych trunków i góry pieniędzy. Sielanka trwała do dnia wybuchu pierwszej wojny światowej. Postać Alice została uwieczniona przez Vitę Sackville-West w jej najbardziej znanej powieści pt. „The Edwardians”, będącej parodią brytyjskiej arystokracji. Keppel pojawia się w niej jako pani Romola Cheyne:

„Pani Cheyne była kobietą o niezwykle silnej osobowości i ogromnej odwadze… Mimo swojej surowości, mimo materialistycznego podejścia do życia nie była nikczemną duszą”.

Historia Alice i Edwarda – byłego księcia Walii – wiąże się z aktualnym księciem Walii, Karolem, i jego drugą żoną, Camillą, księżną Kornwalii. Alice Keppel była bowiem prababką ze strony matki Camilli Parker Bowles, Edward VII natomiast był prapradziadkiem księcia Karola. Ciekawe, że przez dziwne zrządzenie losu dwie kobiety, których narodziny dzieliły dziesiątki lat, stały się kochankami książąt Walii.